Gawędy

Gawędy… moje harcerskie gawędy dawno minionej młodości, buzujących ognisk, szlachetnych porywów serca,  górnych myśli, tęsknot niezaspokojonych, pragnień i dążeń…

                Gawędy, których jestem treścią.

                Tylko jeden Bóg wie, ile we mnie niewypowiedzianych myśli, ile żaru i czucia, ile chęci, by dzielić się sobą z Wami, którym tak bardzo chcę przypinać u ramion orle skrzydła, których chcę uczyć Boga i Prawdy, Prawa i Sprawiedliwości i tej umiłowanej- na którą wszyscy jesteśmy tak      chorzy-Ojczyzny.

Niech wiatr poniesie me słowa do Was, niech wzlatują dymem ognisk wieczornych, utrudzoną całodziennymi harcami pieśnią „Wszystkie nasze dzienne sprawy” i rozespaną o świcie „Kiedy ranne wstają zorze”, zapachem pieczonych ziemniaków i pajdą razowego chleba, łykiem wody ustom spragnionym i cieniem na rozpalone czoło, miodem na zranione serce i uśmiechem na uśmiech.

Niech Wam będą siostrą i bratem, druhem i przyjacielem.

Niech będą z Wami i w Was.

Niczego więcej nie pragnę.

Jeżeli choć jedno słowo moich gawęd trafi do Waszych serc, pomoże wyznaczyć azymut Waszego życia, będę spokojnie pełnił wieczną wartę przy tronie T E G O, ku któremu pełzam grzeszny          robak-ufnie przez całe życie.

Gawędy moje poświęcam pamięci Tych, którzy do końca

służąc wiernie Bogu i Polsce odeszli pokornie na wieczną

wartę.

Harcmistrz Zbigniew Grochowski